Image
In deze rubriek laten we deskundigen of belanghebbenden reageren op ideeën uit verkiezingsprogramma's. |
De VVD wil woningdelen bevorderen. De huidige stringente buurtquota moeten plaatsmaken voor een leefbaarheidstoets, meent kandidaats-raadslid Myron von Gerhardt. Hester van Buren zegt ja tegen de VVD. Met een voorbehoud: herintroduceer het vriendencontract alleen voor woningcorporaties.
Image
JAMyron von Gerhardt VVD Amsterdam, nr.3
“Op dit moment zijn de mogelijkheden voor woningdelen beperkt. Er geldt een ingewikkelde vergunningprocedure. Het verkrijgen van een vergunning wordt in sterke mate bepaald door beschikbaarheid binnen het buurtquotum. Die zware procedure was voor onze corporaties reden om te stoppen met vriendencontracten.
Zelf woonde ik in het verleden met een paar vrienden via Stadgenoot op basis van een zogeheten friends-contract. Na ons vertrek, is dat gestopt. En dat is eigenlijk ontzettend jammer. Onze stad kent ontzettend veel jongeren en studenten die op zoek zijn naar woonruimte. Woningbouwcorporaties zouden op die manier kunnen bijdragen aan het verminderen van de woningnood. Vandaar dat wij een koerswijziging voorstellen: schaf die lastige regels af. En introduceer met het oog op de leefbaarheid in de wijken een leefbaarheidstoets. De precieze vormgeving is een kwestie van uitwerking, maar het is belangrijk de maat van een woning ogenschouw te nemen. Hoeveel kamers heeft een woning? Hoeveel mensen kunnen er wonen? Wat betekent het voor de wijk? Excessen willen we tegengaan; verhuurders moeten niet worden uitgedaagd om zoveel als mogelijk te verkameren. En op overlast door overbewoning moet altijd worden gehandhaafd. Amsterdam doet dat veel te weinig.” |
Image
JA, MITSHester van Buren Bestuursvoorzitter Rochdale
“Met friends-contracten hebben wij lange tijd vrije sector huurwoningen verhuurd. Een heel sociale manier van verhuren is dat. Drie jonge mensen op een vierkamerwoning bijvoorbeeld. Met gemeenschappelijke woonkamer, toilet, doucheruimte én huurafrekening. Superefficiënt. En nauwelijks omkijken naar. |
Tekst: Bert Pots