Een huurdersdelegatie heeft namens 88 huurdersorganisaties een pleidooi tegen 'Passend Wonen' overhandigd aan Hanke Bruins Slot (CDA, 3e van links), de plaatsvervangend voorzitter van de Tweede Kamercommissie Binnenlandse Zaken en aan de woordvoerders wonen van SP, D66, CDA en PvdA. Het protest is gericht tegen het manifest ‘Passend Wonen’ dat 23 corporaties op 6 juni aanboden aan minister Ollongren. Dit plan betekent volgens de huurdersorganisaties een verdere flexibilisering van huurcontracten en aantasting van de woonzekerheid, het einde van de huurprijsbescherming en een grove aantasting van de privacy van huurders.
In het manifest Passend Wonen bepleiten de corporaties ruimere mogelijkheden voor inkomensafhankelijke huurprijsaanpassing en uitbreiding van het aantal inkomensgroepen. "Mensen die te goedkoop wonen gaan dan meer huur betalen. Mensen die te duur wonen gaan minder betalen. Het recht op een lagere huur moet wat ons betreft wettelijk worden verankerd", gaf bestuursadviseur Minke Kolstein van Ymere eerder als toelichting op het initiatief van de corporaties. De corporaties wijzen ook op het aantal gezinnen dat in grote steden heel krap moet wonen, terwijl er veel grote sociale huurwoningen niet door gezinnen worden bewoond.
De 88 huurdersorganisaties wijzen het plan categorisch af: "De kern van dit plan is dat de corporatie inzage heeft in de hoogte van het inkomen en de grootte van het huishouden en daarmee gaat bepalen in hoeveel kamers en tegen welke huur de huurder dient te wonen. Met als uiteindelijk doel huurders te dwingen te verhuizen en/of de huren te verhogen. Weer wordt de zogenaamde ‘scheefwoner’ als alibi gebruikt om de afbraak van het huurrecht te rechtvaardigen. De lagere middeninkomens worden zo verder uitgesloten en met flinke huurverhogingen uitgerookt. De problemen worden verplaatst."
De Nederlandse volkshuisvesting wordt volgens de huurdersorganisatie zo van een brede publieke voorziening afgebouwd tot een geflexibiliseerd vangnet voor de allerlaagste inkomens. Zij voorzien een toekomstbeeld waarin de woningcorporatie als een soort uitkeringsinstantie alles van je weet.