De Halve wereld bestaat 25 jaar. Het experiment met bewonerszelfbeheer heeft de tand des tijds doorstaan en functioneert nog altijd succesvol. Toch heeft deze vorm van zelfbestuur – in een dochter-moeder relatie met corporatie Ymere - weinig navolging gekregen. Belangrijkste opdracht die het huidige bestuur zich nu heeft gesteld: zorgen voor opvolging.
Wethouder Freek Ossel plant samen met Frans Suijkerbuijk, voorzitter van de bewonersvereniging van de Halve Wereld, de laatste sedumplantjes op de nieuwe groene daken
De Halve Wereld is een complex met 118 woningen tegenover het stadhuis en rond het Joods Historisch Museum. Het meeste bijzondere eraan is niet de vormgeving van architect Sytze Visser maar de wijze waarop de huurwoningen worden beheerd. De bewonersvereniging zorgt namelijk zelf voor de huur-inning, het (kleine) onderhoud, de woningtoewijzing en de woonomgeving. Zelfbeheer dus, onder de vleugels van eigenaar Ymere.
Eind jaren zeventig ontwikkelde bewonersgroep Waterlooplein/Nieuwe Herengracht plannen voor woningen boven en rond het metrostation Waterlooplein. Dat is gelukt indachtig het motto ‘brutalen hebben de halve wereld’. Eigenaar werd Woningbedrijf Oost, later opgegaan in Ymere.
Sommige huidige bestuurders, zoals Marijke Storm, zijn nog van het eerste uur. Een vaste kern van bewoners woont er ook al 25 jaar. En sommige van hun kinderen wonen er ook weer, startend in de studentenkamers van het complex. Incidenteel is er ruimte voor nieuwkomers; vanaf 2003 zijn er 21 externe verhuizingen geweest. Vele kinderen werden midden in de stad in een beschermde omgeving groot, ‘een dorpje in de stad’. Voor hen was het vanzelfsprekend dat hun ouders eindeloos vergaderden in de vele ‘commissies’. Het basisidee is altijd overeind gebleven: het mogelijk maken voor huurders dat een grotere betrokkenheid bij woning en woonomgeving leidt tot een beter woonklimaat. Het huidige bestuur ziet twee uitdagingen: het complex voorbereiden op de nakende vergrijzing en zorgen voor opvolging.
Destijds was de verwachting dat bewonerszelfbeheer een grote vlucht zou nemen. Dirk Bergveld, destijds als coördinator dankzij SEV-gelden betrokken bij het project: “De Halve Wereld was een pionier en in het kielzog daarvan waren er verwante initiatieven. We hadden het idee dat dergelijke moeder-dochterconstructies door zouden zetten. Dat is niet gebeurd. Hij ziet als oorzaken het gewijzigde aandachtsbeleid van corporaties – meer op specifieke doelgroepen gericht – en de toename van het eigen woningbezit. Hij ziet een parallel met de belangstelling voor particulier opdrachtgeverschap. “Ook in de koopsector hebben bewoners weinig zeggenschap over hun woning en woonomgeving.”