Waarom geeft u zo’n hoge prioriteit aan de aanpak van treiteraars. U zult het toch druk genoeg hebben?
“Het zijn aangrijpende verhalen. Sommige mensen zijn jaren niet op vakantie geweest, omdat ze hun huis niet achter durven te laten uit angst voor vernielingen. Er zijn mensen die zo slecht slapen dat hun werk en dus hun inkomen eronder lijdt, mensen die alleen de achterdeur durven gebruiken en ga zo maar door. Dat motiveert om aan oplossingen te werken.
Ik ben zelf niet aanwezig bij de casuïstiekbespreking, maar wordt constant geïnformeerd door mijn ambtenaren. Dit zijn zaken die complex zijn en alleen met behulp van intensieve samenwerking zijn op te lossen. Denk aan samenwerking tussen wijkagenten, maatschappelijk werkers, psychiaters, woningcorporaties, ambtenaren etc. Het gemeenschappelijke doel is slachtoffers helpen en bevrijden van treiterijen en de dader zover krijgen dat zijn of haar gedrag verandert. En als dat niet gebeurt, is de uiterste consequentie verhuizen, de buurt uit.“
 
Bij de ontruiming van de familie D. kondigde u aan dat er meer zouden volgen. Niemand is daarna nog in een wooncontainer terechtgekomen. Zijn er zo weinig ernstige gevallen?
“Uitplaatsing naar een wooncontainer is een uiterst middel. Voor het zover is, zijn er vaak nog andere mogelijkheden. Mogelijkheden die we per casus onderzoeken op effectiviteit. Het is allemaal maatwerk. De mogelijkheid om mensen in containerwoningen te plaatsen is er.
Elk stadsdeel heeft - in samenspraak met instanties en corporaties - van u de opdracht gekregen een locatie voor dergelijke geïsoleerde woonvoorzieningen aan te wijzen. Waarom elk stadsdeel?
“Omdat extreme treiterijen een serieus probleem vormen dat we met elkaar moeten oplossen. Stadsdelen hebben de mogelijkheid om de zwaarste gevallen aan het Top Tien Team over te dragen. In een uiterst geval kan een treiteraar in een containerwoning in een ander stadsdeel worden geplaatst. In ruil daarvoor zijn stadsdelen bereid om tijdelijk een treiteraar in een container binnen hun grenzen op te nemen. Een kwestie van solidariteit dus, we helpen elkaar.“
 
Waarom kunnen de locaties nog niet bekend worden gemaakt?
“Dat is te vroeg, we zijn ermee bezig, maar kunnen nog niet bekendmaken waar de containers exact komen te staan. Ook dat is een kwestie van maatwerk. Wel wil ik alvast zeggen dat er slechts tijdelijk mensen gevestigd zullen worden en we heel goed afspraken met buurt, stadsdeel, wijkagent en begeleiders maken. We willen hoe dan ook voorkomen dat mensen die in de omgeving van wooncontainers wonen er last van krijgen. Bovendien zullen we niet al die plekken tegelijk nodig hebben.”
 
De corporaties willen zo mogelijk aanhaken bij bestaande voorzieningen van maatschappelijke opvang. Deelt u die visie?
“We zijn daarover in gesprek. Ik sta daar pragmatisch in. Als het helpt, dan ben ik ervoor en dan het liefst zo eenvoudig mogelijk georganiseerd. We gaan gefaseerd starten. En daar waar een bestaande voorziening in de maatschappelijke opvang een optie is, wordt dit meegenomen.
 
De corporaties hebben u deze zomer verzocht de treiteraanpak uit te breiden. Ze vragen van u een “richtinggevende stedelijke visie op het voorkomen en aanpakken van woonoverlast”, inclusief een programma van eisen. Wat is uw reactie daar op?
“De coöperaties zijn toegewijde partners. Hun ideeën en wensen worden regelmatig met mij besproken. Net als de ideeën, ervaringen en wensen van andere partners, ook allemaal betrokken en professioneel. Om die reden organiseren we in november een werkconferentie. Daar zullen we het zeker over de werkwijze hebben. Weet je wat het is? Deze aanpak is helemaal nieuw, er lagen geen draaiboeken en geen blauwdrukken. We vinden onze methodiek al werkend uit. Ik weet zeker dat daar op termijn een soort ‘handboek samenwerking in ernstige treiterzaken in de buurt’ uit kan komen. Over de punten uit het programma van eisen ben ik in gesprek met de corporaties. Ik heb ze wel alvast toegezegd samen met de stadsdelen de totstandkoming van een stedelijk convenant voor woonoverlast te zullen faciliteren.”