JA

Dirk de Jager

(lid dagelijks bestuur stadsdeel Zuidoost) 

“Woningzoekenden uit Zuidoost met een laag of middeninkomen hebben grote problemen met het vinden van een passend huis. Maar niet alleen daar; er zijn meer plekken in de stad waar dat probleem speelt. Een voorkeursbehandeling is in het belang van de buurtbinding. Neem Zuidoost. Daar voelen mensen zich betrokken bij elkaar. Daar hebben zij hun familieverbanden. Die verbanden zijn belangrijk voor de ontwikkeling van de gemeenschap.
Daarom vind ik het belangrijk dat bij uitbreiding van de woningvoorraad - Amstel III wordt de komende jaren getransformeerd naar een gemengd woon- en werkgebied - een substantieel deel van de nieuwbouwproductie beschikbaar komt voor die gemeenschap. Zodat die zich verder kan ontwikkelen. En dat het niet zo gaat als bij de vernieuwing van de Bijlmer; toen kwamen mensen in onder meer Almere terecht, terwijl ze graag in hun eigen stadsdeel hadden willen blijven wonen.
Ik denk daarbij aan voorrang in de volle breedte. Niet alleen in de sociale sector, maar ook bij middenhuurwoningen en in het duurdere segment. Wij pleiten overigens niet voor een hek om ons stadsdeel. Amsterdam is een open stad. We zijn een open samenleving. Er moet dynamiek zijn. Ik heb ook geen precies percentage in mijn hoofd. Daarover moeten we in de stad een goed gesprek voeren, maar een derde deel voor de lokale gemeenschap, wellicht veertig procent, lijkt mij niet onredelijk. Want als we alles open zouden laten, dan hebben onze jonge bewoners, feitelijk alle jonge Amsterdammers, nauwelijks nog een kans op de woningmarkt. Als onze kinderen niet meer in de stad kunnen wonen, dan wordt de ziel van de stad kapot gemaakt. Daar gaat het mij om.”

NEE

Hester van Buren

(bestuursvoor-zitter Rochdale)

“Het is een begrijpelijke eerste gedachte: geef mensen uit de buurt voorrang op een nieuwe woning. Maar daarmee maken wij het voor mensen van buiten moeilijk om zich bij ons te vestigen. Juist die mogelijkheid moeten wij hen niet willen ontnemen. Alle woningzoekenden hebben wensen en behoeften. Daarin spelen vele aspecten een rol; niet alleen de nabijheid van familie, maar ook de aanwezigheid van werk of een vertrouwde leefomgeving. Zij hebben wellicht de wens in een buurt te wonen waar kinderen veilig buiten kunnen spelen.


Natuurlijk, binding met de buurt is belangrijk. Dit draagt immers bij aan sterke buurten. Dat gebeurt echter niet, als voorrang voor mensen uit de buurt ten koste gaat van de mogelijkheid van anderen óók in een huis en een wijk te wonen, die op dat moment bij hun woonwensen past. Om wat voor redenen dan ook.
Als we hekjes om buurten zetten, dan maakt het bovendien nóg meer uit waar je geboren bent. Dan wordt iemand een centrum- of een Bijlmerkind. Dat is niet de inclusieve stad die wij als woningstichting voor ons zien. Voor een stad die mensen zoveel mogelijk kansen wil bieden, is het juist belangrijk dat iedereen mee kan dingen naar een woning op de plek die op dat moment bij het eigen leven past. Al die mensen moeten evenveel kans kunnen maken op een prachtige eengezinswoning met een tuin in Zuidoost of dat centraal gelegen appartement in de binnenstad. 
In de ideale toekomst zouden huurders wat mij betreft moeten kunnen reageren op woningen in het hele land, net als mensen die particulier huren of een huis kopen. Want verhuiswensen van mensen gaan vaak over gemeente- en regiogrenzen heen.”