Het verdriet van Rotterdam

Men zei het niet hardop, maar tot begin jaren negentig was menig Amsterdams ambtenaar en politicus regelmatig stinkend jaloers op Rotterdam. Het drugsbeleid, de metro, de stadsvernieuwing, de vernieuwende architectuur, de kop van Zuid! Alles leek daar sneller en beter te gebeuren dan in Amsterdam.
Maar wat ging er mis? Rotterdam blijkt ineens bovenaan alle slechte lijstjes te staan. En nog vreemder: Rotterdamse politici en bestuurders lijken er geen genoeg van te krijgen dat te accentueren. Ongetwijfeld om ‘dingen in gang te zetten’, ‘prioriteiten helder te krijgen’, ‘draagvlak te verwerven om het roer om te gooien’. Maar corporaties en ontwikkelaars vrezen inmiddels dat de voortdurende imagoschade leidt tot een negatieve spiraal. Wie koopt straks nog de woningen die in het kader van differentiatiebeleid in de bedreigde wijken worden gebouwd?
“Wij zijn Rotterdam niet”, hoor je hier in Amsterdam vaak. Dat is ook zo, concluderen we in dit nummer op basis van een uitputtende vergelijking van cijfermateriaal. Amsterdam staat er op vele fronten veel beter voor. Maar we hebben ook veel gemeen. Amsterdam heeft ook een groot en groeiend aantal allochtonen en ‘kansarmen’ – wat helaas vaak hetzelfde is. Niet minder dan de helft van de Marokkaanse en Turkse jongeren heeft volstrekt onvoldoende opleiding voor de arbeidsmarkt.
De Rotterdamse worsteling laat Amsterdam niet onberoerd. Kan het ook hier gebeuren, de ‘witte vlucht’ de stad uit, de verpaupering van wijken? Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen beide steden? Kunnen we iets leren van de wijze waarop Rotterdam nu de problemen te lijf gaat?
Met deze vragen gingen de NUL20-journalisten op stap met een retourtje Rotterdam.
Als ramptoerist kwamen ze bedrogen uit. Geen ‘no go areas’, wel verwaarloosde wijken die deden denken aan de Amsterdamse Indische Buurt of de Staatsliedenbuurt jaren zeventig. Met dit verschil dat krakers ontbreken: eens dichtgetimmerd, blijft dichtgetimmerd. Duizenden woningen staan in Rotterdam jarenlang dichtgespijkerd te wachten op sloop of renovatie. De stedelijke vernieuwing is ergens blijven steken.

Fred van der Molen
Hoofdredacteur
fred@nul20.nl