Naomi moet met haar kinderen haar woning uit
"Straks belanden we naar een opvangcentrum"
Wat als je niet in aanmerking komt voor een urgentieverklaring, maar wel met spoed een woning nodig hebt? Omdat je met je kinderen uit een tijdelijke woning moet, bijvoorbeeld. NUL20 laat mensen aan het woord die tussen de wal en het schip vielen of dreigen te vallen. Zo ook Naomi *.
Naomi: “Ik woon in een driekamerwoning met mijn twee kinderen van drie en zeven. Deze woning heb ik gekregen met de hulp van een maatschappelijk werker. Op dat moment had een urgentieverklaring omdat ik in een blijf-van-mijn-lijfhuis zat. Dit is een huis waar je geplaatst wordt als je te maken hebt gehad met huiselijk geweld. Vijf jaar heb ik hier mogen wonen, maar helaas loopt deze periode eind juli af. Er werd mij verteld dat als ik een jaar van tevoren zou reageren op woningen, het allemaal goed zou komen en ik een nieuwe woning zou kunnen vinden. Maar ik reageer al jaren op woningen in en rond Amsterdam en tot nu toe heeft dat nog tot niets geleid. Één keer heb ik een bezichtiging gehad via woningnet, dit was via een loting. Helaas ben ik het niet geworden.
Ik hoop nog dat ze mijn jongerencontract met twee jaar willen verlengen
Het liefst wil ik natuurlijk dat ik hier in deze woning kan blijven. Dat is helaas niet heel realistisch omdat het een jongerenwoning is en ze andere starters ook een begin willen geven. Daarom moet ik verder kijken. Ik kijk dan ook rond in andere steden zoals Hoofddorp en Zaandam, maar het liefst blijf ik in Amsterdam wonen. Buiten Amsterdam heb ik niemand en dan raak ik helemaal geïsoleerd. Toch weet ik dat ik me wel heel standvastig kan vasthouden aan Amsterdam, maar het uiteindelijk gewoon gaat om een dak boven het hoofd voor mij en mijn kinderen.
Sinds kort heb ik een maatschappelijk werker. Deze belt een beetje rond en helpt mij bij het zoeken van een nieuwe woning. Het is echt een last van mijn schouders dat ik er niet alleen voor sta en hulp krijg. Ook kan zij mij helpen bij het krijgen van een nieuwe urgentieverklaring. Ik heb die al eerder aangevraagd bij de gemeente, maar dit werd niet eens in behandeling genomen. Ze zeiden dat ik me eerst moest aanmelden bij een opvangcentrum en vanuit daar verder moest kijken. Wanneer ik niet op tijd een nieuwe woning kan vinden, moet ik wel naar een opvangcentrum. Maar zo'n plek is niet kindvriendelijk.
Wel bestaat er een hele kleine kans dat ik langer in deze woning kan blijven. In het contract staat namelijk dat er kans is op verlenging van twee jaar, maar het hangt ervan af of ze het willen toelaten. Ik heb hier eerder naar gevraagd, dat werd toen afgewezen. Misschien kan de maatschappelijk werker mij hierbij helpen. Zij heeft er meer verstand van dan ik.
De situatie maakt me rusteloos. Het speelt de hele tijd in mijn hoofd, bijvoorbeeld s ’nachts als ik niet kan slapen houdt dit me bezig. Je leeft nu in onzekerheid en je weet niet hoelang je hier mag blijven. Maar ik blijf mijn best doen om een woning te vinden.”
*De naam van de geïnterviewde is uit privacyoverwegingen gefingeerd
TEKST: Marin Noomen
ILLUSTRATIE: Manon Broers