De woning van Frank Fitz-Jim op de negende verdieping ziet er strak uit. De muren zijn hagelwit en de nieuwe keuken staat er glanzend bij. “Ik kreeg in februari de sleutel en in minder dan twee maanden was ik uitgeklust,” vertelt de gepensioneerde bankmedewerker tevreden. Hij kreeg bij het klussen veel hulp van vrienden en familie. “Er ging vooral veel tijd zitten in het afstomen van behang en afkrabben van oude verflagen. Het aanleggen van het sanitair, cv en dergelijke heb ik trouwens wel aan professionals overgelaten.”

Fitz-Jim huurde jarenlang een woning in de vrije sector in Nellenstein. “Ik kon mijn auto daar nergens kwijt en, niet onbelangrijk, ik betaal nu minder per maand voor deze koopflat dan ik aan huur betaalde in Nellenstein. Het is een fijne omgeving en het is ook prettig dat er zoveel jonge mensen in de flat wonen. Tijdens het klussen kwamen veel toekomstige buren langs om te kijken hoe ik het aanpakte en zo leer je elkaar meteen kennen.”

Een paar huizen verder schettert harde salsamuziek door een open raam. Binnen wordt duidelijk waarom bewoonster Bodil Stomps het volume zo hoog heeft gedraaid: een van de bovenburen is in het beton aan het boren en de herrie is oorverdovend. “Ja, daar word je af en toe wel een beetje gek van, maar dat hoort nu eenmaal bij een klusflat”, zegt ze gelaten. Stomps kreeg de sleutel van haar woning in maart en is er direct ingetrokken. “Ik huurde de laatste jaren onder of woonde in bij familie of vrienden. Dat was geen doen. Ik stond drie jaar ingeschreven bij WoningNet maar was de komende tien jaar nog niet aan de beurt. Hier heb ik voor 125.000 euro een eigen huis. Dat komt neer op ongeveer 600 euro per maand. Ideaal.”

Stomps, af en toe roerend in een potje Alabastine, is bijna klaar met het opknappen van de woning. Zij is blij met de hulp van haar broer en andere familieleden want ze woont alleen. Stomps nam de aannemer van projectontwikkelaar KondorWessels in de arm voor de aanleg van elektra, water en gas en de aanleg van de cv. “Dat verliep echter nogal rampzalig. Ik moest overal achter aan zitten en dat kost veel extra energie. Er moesten bijvoorbeeld een paar kozijnen worden vernieuwd. De kozijnen die ze besteld hadden, bleken te klein. Dat probleem hebben ze op een heel knullige manier opgelost. En zo ging er nog veel meer mis. Ik heb van andere bewoners begrepen dat ze de zaken inmiddels beter aanpakken.”

Projectontwikkelaar Martijn Bolte van KondorWessels herkent de klachten van Stomps. “Zij is niet de enige die geklaagd heeft over de werkwijze van de aannemer en we hebben die klachten serieus genomen. Het probleem voor die aannemer was dat de verkoop zo snel ging dat de werkploeg al het werk niet aankon. Het team is uitgebreid en de werkzaamheden en ook de communicatie verlopen nu veel beter.”

Iedereen wil iets anders

Een werkman van sloopbedrijf Beelen kijkt met zijn handen in zijn zij omhoog langs de onttakelde gevel van het tweede woonblok dat vernieuwd gaat worden. Inmiddels is 95 procent van de woningen in dit blok verkocht. Hij schudt vertwijfeld zijn hoofd. “In iedere woning hangt een tekening hoe de eigenaren het willen hebben. En ze willen allemaal wat anders. De een wil dat we alle muren slopen zodat je alleen een casco overhoudt, de ander wil dat we het behang verwijderen en hun buren willen bijvoorbeeld weer dat we alle deuren eruit halen. Kortom, je kan het zo gek niet bedenken.”

De zwaarste klus is het weghakken van de dikke betonnen dekvloeren vertelt de sloper. “Vraag me niet waarom, maar sommige mensen willen die kwijt en dan doen we dat. En soms gebeurt het ook dat we een muur hebben gesloopt en dat de mensen daar dan later spijt van hebben. Maar die moeten ze zelf terugplaatsen. Daar zijn wij niet voor. Toch is het een mooie klus. Vooral als je ziet wat een paleisjes sommige mensen ervan maken.”

Ook weer huurwoningen

Achter hem wordt meubilair uit een aanhanger getild. De spullen zijn van Leandra. Zij trekt vandaag in een huurwoning op de zevende etage. Het klussen blijft haar bespaard. “We hadden dringend woonruimte nodig en konden dit huren van een particulier. Prima oplossing voor ons.” Later blijkt dat meer woningen worden verhuurd in de klusflat. Een studente vertelt dat zij samen met drie anderen een kamer huurt in een van de woningen. “Het is wel even wennen aan de herrie om ons heen, maar het is goedkoper dan een kamer in de stad en dat is belangrijk als je studeert.”

Op dezelfde verdieping schildert Nanno zijn berghok. Op de kop van iedere etage is een woning opgeofferd voor een berging voor elke bewoner.  Deze werktuigbouwkundige heeft twee rechterhanden en doet alles zelf in zijn woning die hij als casco kocht; van de leidingen tot het storten van een nieuwe vloer. De woning van eveneens bijna 100 m2 heeft hij ingedeeld in vier eenheden waarvan twee zelfstandig en twee met gedeelde keuken en badkamer. Alle vier de eenheden zijn bestemd voor de verhuur. Iedere bewoner zal tussen de 500 en 700 euro per maand gaan betalen, afhankelijk van de grootte van de woonruimte. Nanno: “Het is natuurlijk een heel aantrekkelijke investering. Vooral wanneer je zoals ik alles zelf kan opbouwen.”

Familieproject

Een paar huisnummers verderop zitten vier mensen in witte overalls te lunchen. Eva en Micha kochten de flat bijna een jaar geleden en zijn sinds maart met vrienden en familie volop in de weer om deze bewoonbaar te maken. Ook hier zijn muren en plafond inmiddels strak bepleisterd. Het stel heeft een dochter van twee en ze groeiden uit de huurwoning in Bos en Lommer. “Dit is voor ons ideaal. We hebben een hypotheek van 150.000 euro en voor dat geld hebben we bijna 100 m2 in een mooie, groene omgeving. Kom daar in de stad maar eens om. Oké, het is wel veel werk, maar we krijgen gelukkig volop hulp en iedereen is even enthousiast. Alleen de cv en elektra hebben we laten doen.” Zodra de keuken en badkamer door Eva’s broer, die een klusbedrijf heeft, zijn aangelegd hoopt het stel eind juni te kunnen verhuizen. “Daar verheugen we ons zeer op!”