Als we alle bouwplannen van 2002 tot 2010 bij elkaar optellen worden er in die periode 72.000 woningen gebouwd. Dat gaat natuurlijk nooit gebeuren. Tussen plannen en uitvoering staat in Amsterdam een wereld van praktische bezwaren. Het zou al heel mooi zijn als Stadig ‘zijn’ 16.000 woningen in 2006 klaar heeft, zeker gelet op de komende bezuinigingsoperaties. Er is dan ook alles voor te zeggen meer realisme in de planvorming te brengen. Hoe meer plannen er worden ontwikkeld, hoe meer de beschikbare capaciteit wordt gefragmenteerd, hoe groter de kans dat elk van die projecten uitloopt of strandt.
Amsterdam heeft een overmaat aan plannen en te weinig uitvoering. Dat besef heeft de wethouders Stadig en Van der Horst gebracht tot de nota ‘Investeringsprioriteiten nu of straks’. De idee om regelmatig op centraal niveau prioriteiten vast te stellen is zo vanzelfsprekend, dat je je afvraagt waarom het geen onderdeel is van staand beleid. Omdat woning- en infrastructurele projecten zo moeilijk planbaar zijn? Omdat het de autonomie van de stadsdelen aantast?
Het is inderdaad zo dat prioriteitstelling leidt tot meer centrale regie. Maar als dat leidt tot een effectievere overheid en meer woningen, lijkt me daar weinig tegen. De vraag is vervolgens wel welke bouwprogramma’s het college moet schrappen, temporiseren of uitstellen. Daar moeten alle belanghebbenden hun visie op kunnen geven. In de nota wordt een aantal scenario’s ontwikkeld en deze zomer wil het college de knopen doorhakken. Dat zal de komende maanden tot interessante discussies leiden. We houden u op de hoogte. De discussienota met de diverse scenario's en 'bedreigde' bouwprogramma's vindt u op onze website. De discussienota met de diverse scenario's en 'bedreigde' bouwprogramma's vindt u HIER.

Fred van der Molen
Hoofdredacteur
fred@nul20.nl