De sociale staat van Nederland

In 'De sociale staat van Nederland' (SSN) beschrijft en analyseert het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) sinds 1991 de ontwikkeling van de kwaliteit van leven van de Nederlandse bevolking. Dat doen ze aan de hand van kerncijfers over de levensdomeinen onderwijs, arbeid, inkomen, gezondheid, vrijetijdsbesteding, maatschappelijke participatie, sociale veiligheid, huisvesting en woonomgeving.
Ze beschrijven de situatie niet alleen aan de hand van objectieve gegevens, maar gaan ook in op de beleving en opinies van burgers: hoe is bijvoorbeeld het gesteld met het vertrouwen in bijvoorbeeld de politiek en hoe tevreden zijn mensen met hun leven?

Een van de dertien hoofdstukken gaat over wonen. In deze negende editie kan over een periode van 25 jaar worden teruggekeken. In die periode is de woningmarkt flink veranderd: het aantal mensen met een koopwoning is toegenomen, het wonen is duurder geworden en corporatiehuurders zijn steeds vaker huurders met een laag inkomen. Dat laatste is een opvallende verschuiving: had in 1990 12 procent een laag inkomen, in 2015 was dat 45 procent. Enerzijds kan deze ingrijpende wijziging worden geïnterpreteerd als het succes van langdurig overheidsheidsbeleid. Anderzijds wijzen corporaties en anderen al enige tijd op de gevaren van deze 'residualisering': concentratie van kwetsbare huurders in bepaalde wijken. Volgens het SCP-onderzoek lijkt er sprake van meer spanningen tussen buren. Ruim een op de tien corporatiehuurders zegt vaak last te hebben van de buren.
Overigens stelt het SCP dat in de krachtwijken (achterstandswijken) de inspanningen van bewoners voor hun buurt zijn toegenomen tussen 2012 en 2015. Mensen met een migratieachtergrond, met name de tweede generatie, leveren hieraan een grote bijdrage.