De nieuwe generatie stadskinderen

Gezinnen hebben de stad herontdekt. Maar waarom willen meer ouders in de stad blijven wonen? Hoe gebruiken ouders en kinderen eigenlijk hun omgeving? En wat voor eisen stellen ze daar aan? Waar komen ze graag en welke plekken mijden ze?
Dit soort vragen stellen stadsgeograaf Lia Karsten en architect Naomi Felder in het boek 'De nieuwe generatie stadskinderen - Ruimte maken voor opgroeien. Een boek met een uitbundige vormgeving, maar wel degelijk het resultaat van een doorwrochte studie. Maar wel onderzoek in het kader van een missie: "wij geloven dat een stad met kinderen aangenamer, duurzamer en veelzijdiger is dan een stad zonder kinderen."
De auteurs sluiten zich aan bij de oproep voor meer gezinswoningen voor het middensegment. Maar veel meer ruimte krijgt het onderbouwde pleidooi om stedelijke buitenruimtes kindvriendelijker te maken. De auteurs laten zien hoe dat kan aan de hand van twee case-studies in Amsterdam en Rotterdam. Daar komt de gecombineerde expertise van beide auteurs tot zijn recht: stadsgeografie en stedenbouw.
De auteurs onderzoeken het gewone dagelijkse leven van basisschoolleerlingen in Amsterdam en Rotterdam. Hoe ze de stad gebruiken en welke plekken ze mijden. Ze pleiten voor brede stoepen, spannende binnenterreinen, open schoolpleinen en goede zitplekken bij leuke speelattracties, aangezien buitenspelen een gezinsuitje is geworden.
Anders dan velen enkele decennia geleden nog dachten, maken de auteurs duidelijk dat de stad een prima plek kan zijn om op te groeien. Steden hebben kinderen namelijk ook veel te bieden. Maar het kan nog veel beter, aldus de auters. De rode draad in hun adviezen is het bevorderen van een omgeving die uitnodigt tot spelen, bewegen en ontmoeten. Voor alle zekerheid voegen de auteurs een toolbox met praktische ontwerp- en beleidsvoorstellen toe aan het eind van het boek. Verplichte literatuur voor stedenbouwkundigen en al die andere beleidsadviseurs die zich met het ontwerp en de inrichting van de stad bezig houden. Geen raketwetenschap, maar wel zaken die snel over het hoofd worden gezien, als stedenbouw zich verengt tot maximale vierkante meterprijzen en aantallen woningen.